Auteur: Johanna Kanis

Gevoelens, emoties, welke dan ook, we hebben ze allemaal. En toch blijkt het lastig deze uit te spreken, ze te herkennen en erkennen, te doorvoelen. Hetgeen op de lange termijn kan leiden tot fysieke en/of mentale klachten.

Onuitgesproken, niet doorleefde gevoelens zetten zich vast in het lichaam. De plek waar, zal voor een ieder verschillend zijn. Op deze plek kan de energie niet meer vrij stromen en wordt er een blokkade gevormd in het lichaam. Natuurlijk kan je dit ‘op wilskracht’, heel lang negeren en er omheen bewegen als het ware. Of, altijd bezigheden zoeken voor jezelf, voornamelijk in de buitenwereld, om er maar niet naartoe te hoeven gaan. Echter, het wil er toch een keer uit, doorvoelt en doorleefd worden, op welke manier dan ook.

We zijn in onze huidige maatschappij zo enorm gericht op de buitenwereld, hetgeen ons ook grotendeels is aangeleerd, dat we het contact met onszelf nagenoeg kwijt zijn. Hoe mooi is het, jouw eigen binnenwereld weer te mogen ontdekken. Om juist vanuit je binnenwereld misschien nog wel beter in contact te staan met de buitenwereld.

Daar kan yoga, meditatie, ademhalen, je mee helpen, als je het toestaat. Niets gaat vanzelf. Door middel van deze manier van bewegen, het opzoeken van de traagheid in je bewegingen, zitten in stilte, kan je naar het voelen gaan. In snelheid is het nagenoeg niet mogelijk om echt te voelen.

Je leert je lichaam kennen, je hoeft het niet te veranderen, dat is het doel ook niet, maar het leren kennen en herkennen. Voelen is leven.

Alle gevoelens, emoties, lichamelijke ongemakken horen erbij, alles mag er zijn. Het een gaat niet zonder het ander. Het lijkt wel alsof we tegenwoordig alleen nog maar de ‘happy moments’, mogen laten zien. Echter, niemand heeft altijd alleen maar ‘happy moments’. De andere kant is er, dat is het leven. En wie bepaalt ook wat wel en niet kan of mag? Laat alles door je heen gaan, zonder dat je er in hoeft te blijven hangen.

De momenten dat je verdrietig, boos, angstig, nerveus door een gebeurtenis bent, teleurgesteld door iets of iemand. Sta er bij stil, huil, schreeuw of wat ook maar nodig is en kijk of je het weer kan laten gaan.

Wie weet kan je het daarna ombuigen naar gevoelens en of emoties die je over het algemeen een lichter gevoel geven. Dankbaarheid, blijdschap, acceptatie, vertrouwen, innerlijke rust, puur bewustzijn, liefde. Om er maar een paar te noemen.

Wie weet wat je allemaal ontdekt/herontdekt in jezelf.

Geniet van de reis.

Ademen/hyperventilatie: het lijkt en klinkt zo eenvoudig, ademen, want dat doen we toch allemaal, altijd? Alleen is de vraag die je jezelf mag stellen, hoe adem ik?

Op de juiste manier ademen, zorgt voor een betere gezondheid van lichaam en geest. Echter, in onze gehaaste maatschappij ademen velen onder ons te hoog en te snel, net zoals het leven zelf. Hetgeen je algehele gezondheid niet bevordert. Het beïnvloed namelijk meerdere systemen in ons lichaam, het hormoonstelsel, wat van invloed is op de hormonen en de neurotransmitters (de zogeheten feel good stofjes). Het zenuwstelsel, dat bestaat uit het sympathische gedeelte (gas) en het parasympatische gedeelte (rem). Zoals de naam al doet vermoeden, op het moment dat je snel en hoog ademt, zit je in je sympathische gedeelte en staat alles in je lichaam en in je hoofd de hele tijd aan. Als je dat langere tijd, wellicht ongemerkt, doet, wordt het lastiger voor je lichaam om nog te kunnen schakelen naar het parasympatische gedeelte, zelfs in je slaap.
Dan kan het zomaar zijn dat je chronische hyperventilatie hebt/krijgt. Dat is aan de buitenkant niet te zien, zoals bij hyperventilatie aanvallen, maar je binnenkant zal het niet ten goede komen.      

Ik heb het aan den lijve ondervonden, dus, weet wat het is en hoe het je ‘zijn’ beïnvloed.
Je kan angstig worden, onzeker, gedachten heb je totaal niet onder controle en het gevoel van blij, happy zijn, is er nagenoeg niet.  Je weet op een bepaald moment ook niet meer wat er eerst is, de kip of het ei verhaal. Voel je je zo omdat je niet goed ademt of adem je niet goed omdat je je zo voelt. Het is een vicieuze cirkel waar geen eind aan lijkt te komen.
 
Mijn tip: ga niet alleen rustiger ademen op het moment dat je een aanval (paniekaanval) voelt opkomen, want dat is best lastig. Op het moment dat je er in zit, is dat bijna niet te doen, althans, zo voelde ik het. En nog wiebel ik wel eens (wie niet).
Maar, gun jezelf gedurende de dag een paar momenten om op je ademhaling te letten. Adem dan heel rustig uit en laat de inademing komen, zonder dat je daar je best voor doet. Degene onder jullie die hun ‘best’ doen voor de inademing weten wat ik bedoel. Dan hap je als het ware naar adem en trek je je schouders helemaal op, terwijl dat niet nodig is. Op het moment dat jij rustiger uitademt, zal na een paar uitademingen de inademing als vanzelf makkelijker gaan. Ons lichaam is erg intelligent, als we het maar tijd geven.
Hoeft niet heel lang, gewoon een paar minuten een paar keer per dag en dan ga je weer door met dat wat je aan het doen bent. Je zal merken dat hetgeen je aan het doen bent, je dan ook prettiger afgaat, juist vanwege meer rust in je systemen.
Als het ook maar enigszins kan, adem dan door je neus. Hiermee filter je de lucht, waar de kleine haartjes in je neus ook toe dienen en tevens verwarm je de lucht.
Je krijgt automatisch de juiste hoeveelheid zuurstof binnen en de slijmvliezen in de mond blijven vochtig. Het uitademen kan soms juist prettig zijn door de mond, even zuchten of een tuitje maken van je mond, zodat je jezelf als het ware leeg laat lopen.

En, last but not least, dit vond/vind ik een gouden tip van Gert van Leeuwen en Paul Braaksma (Critical Alignment).
Why do we always move so fast? Dit benoemde hij in een les, die heb ik volledig opgeslagen. Hoe sneller je beweegt en daardoor ook gaat ademen, hoe vaker je je lichaam opjaagt, met alle gevolgen van dien. Beweeg wat minder snel en je hele systeem zal er baat bij hebben.

Rustiger ademen, gratis en voor niets, gun jezelf dit mooie cadeau.

Volgende keer: voelen/gevoelens